Anne Frank ; a cura di Otto Frank e Mirjam Pressler ; con la prefazione all`edizione del 1964 di Natalia [>>] Ginzburg ; traduzione di Laura Pignatti ; ed. italiana e appendice a cura di Frediano Sessi.
Doktor Śmierć : Aribert Heim : bestia i zwyrodnialec Tyt. oryg.: "Eternal nazi : from Mauthausen to Cairo, the relentless pursuit of SS doctor Aribert Heim,".
Najbardziej ścigany zbrodniarz nazistowski, oficer SS Albert Heim w nieznanej dotąd historii o jego sekretnym życiu w Egipcie, opowiedzianej przez reporterów New York Times’a.Dr Aribert Heim pracował w obozie koncentracyjnym w Mauthausen jedynie przez kilka miesięcy 1941 roku, ale pozostawił po sobie wstrząsające wspomnienie. Według zeznań ocalałych, Heim dokonywał eutanazji wstrzykując pacjentom zabójcze substancje prosto w serce chcąc sprawdzić, która z trucizn jest najtańsza i najszybsza w użyciu. W celach eksperymentalnych przeprowadzał operacje na zdrowych ludziach. Został zapamiętany jako jeden z najokrutniejszych lekarzy SS w tym obozie. Jednak w powojennym chaosie, dzięki lukom w dokumentacji i własnemu sprytowi, Heim był w stanie uciec od swojej mrocznej przeszłości i narodzić się na nowo jako godny zaufania lekarz. Ta historia mogłaby się na tym skończyć, ale znaleźli się Niemcy, którzy nie chcieli pozwolić, aby zbrodniarze wojenni uniknęli kary, a wśród nich znalazł się śledczy Alfred Aedtner, który poświęcił kilkadziesiąt lat na tropieniu zbrodniarza. Losy Heima i Aedtnera ukazane są na tle losów innych ukrywających się nazistów oraz ich słynnych tropicieli, jak Simon Wiesenthal. Dzięki pościgowi za Heimem rozwinęło się podejście Niemców do rozliczania się z grzechami z przeszłości i pragnieniem sprawiedliwości za wszelką cenę.Większość książek dotyczących zbrodni nazistowskich kończy się na 1945 roku. Wieczny nazista właściwie wtedy dopiero się zaczyna. Aż do 2009 roku, zagadka zniknięcia Heima pozostawała nierozwiązana. Autorzy Nicholas Kulish i Souad Mehennet po raz pierwszy ujawniają, w jaki sposób Aribert Heim uniknął schwytania - zamieszkał w robotniczej dzielnicy Kairu, zasymilował się z mieszkańcami i przeszedł na islam.Książka jest znakomitym odkryciem historycznym, które wyjaśnia rozliczanie się ze zbrodniami Holocaustu.
UWAGI:
Tyt. oryg.: "The Eternal Nazi. From Mauthausen to Cairo, the Relentless Pursuit of SS Doctor Aribert Heim. Bibliogr. s. 373-[380].
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Wspomnienia byłej więźniarki Auschwitz, Heleny Dunicz Niwińskiej, która pod kierownictwem sławnej Almy Rosé grała w orkiestrze kobiecej w Birkenau.Helena Dunicz Niwińska urodziła się w 1915 r. w Wiedniu. Jej miastem rodzinnym był Lwów, gdzie do 1943 r. mieszkała z rodzicami i braćmi. W wieku 10 lat rozpoczęła naukę gry na skrzypcach w konserwatorium Polskiego Towarzystwa Muzycznego. W latach 1934-1939 studiowała pedagogikę, cały czas kontynuując edukację muzyczną. Aresztowana w styczniu 1943 r., poprzez więzienie na Łąckim we Lwowie, wraz z matką w październiku 1943 r. została przywieziona do Auschwitz. W Birkenau — jako skrzypaczka — była członkinią orkiestry kobiecej do stycznia 1945 r. Ewakuowana do obozów Ravensbrück i Neustadt-Glewe, została wyzwolona w maju 1945 r. Ze swoją przyjaciółką z obozu, Wisią Zatorską, wróciła do Krakowa, który stał się jej drugim domem. Do 1975 r. pracowała w Polskim Wydawnictwie Muzycznym, gdzie była zastępczynią kierownika redakcji wydawnictw dla szkolnictwa muzycznego. Jej książka "Drogi mojego życia. Wspomnienia skrzypaczki z Birkenau" jest barwnym i jednocześnie tragicznym opisem losów jej rodziny (wojnę przeżył tylko brat Bolesław), a szczególnie miesięcy spędzonych w Lagerkapelle w Birkenau. Helena Dunicz Niwińska całe swe życie poświęciła muzyce. I to muzyka pozwoliła jej przetrwać w Auschwitz.Jej książka "Drogi mojego życia. Wspomnienia skrzypaczki z Birkenau" jest barwnym i jednocześnie tragicznym opisem losów jej rodziny (wojnę przeżył tylko brat Bolesław), a szczególnie miesięcy spędzonych w Lagerkapelle w Birkenau. Helena Dunicz Niwińska całe swe życie poświęciła muzyce. I to muzyka pozwoliła jej przetrwać Auschwitz...
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Dzieci inaczej przeżywają wojnę. Zwłaszcza jeśli są same. Oddzielone od rodzin, wywiezione do obozu, poddane eksperymentom. A nawet jeśli bliscy pozostali przy nich, pod ich opieką dzieci tak samo głodowały, chorowały i umierały. Uciekały na piechotę przez setki kilometrów. Były siłą wcielane do niemieckiej szkoły i odzierane z polskości. Hania straciła nogę i obarczona kalectwem musiała walczyć o przeżycie w Auschwitz, gdzie ten, kto nie pracował, trafiał do krematorium. Maszę polska niania ochrzciła Marysią i po śmierci rodziców wychowała jak swoje dziecko mimo grożącej jej za to śmierci. Jurek przeżył piekło na ziemi w obozie utworzonym specjalnie dla dzieci. Nikt go tam nie chronił - jedynymi dorosłymi w okolicy byli jego oprawcy. Stefcia urodziła się w obozowym baraku. Po latach dają świadectwo prawdzie. W ich wspomnieniach splatają się dobro i zło czasów wojennej zawieruchy - planowana zagłada narodu polskiego, okupiona męczeństwem tysięcy małych Polaków, oraz odwaga i przyzwoitość ludzi ryzykujących wszystko, żeby nieść pomoc. O nich, aniołach spotkanych na swojej drodze, dzieci wojny też nam przypominają. Nie chcą, by pamięć o nich zaginęła, bo jak mówi jedna z bohaterek: "Prawdy nie można zakłamywać".
UWAGI:
Bibliografia, netografia na stronach 361-362.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
CD 1. Uroczyste przemówienie Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego. "Katyń" - Dlaczego zrobiłem ten film? - rozmowa z Andrzejem Wajdą i in. CD 2. "Raport" - zeznania pisarzy: Józefa Mackiewicza i Ferdynanda Goetla przed Kongresem Stanów Zjednoczonych i in. CD 3. "Epitafium Katyńskie" Andrzej Panufnik, "Pieśń Rodzin Katynskich op.81" Henryk Mikołaj Górecki, "Via Crucis" Eugeniusz Rudnik, "Polskie Requiem, cz.V: Agnus dei" krzysztof Penderecki CD 4. Dysk zawiera angielską wersję językową: uroczystości narodowych, dokumentów i audycji, które zarejestrowane zostały na płytach CD 1. i CD2. Materiał na tym dysku zapisany jest w formacie mp3 i zawiera nałożoną ścieżkę z angielskim lektorem.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Wspomnienia z pracy w obozie przejściowym w Pruszkowie 2.IX.1944 - 16.I.1945Są to moje, bardzo osobiste wspomnienia obejmujące prawie cały okres istnienia przejściowego, zbiorczo - rozdzielczego obozu na terenie warsztatów naprawczych taboru kolejowego, likwidowanych wówczas przez Niemców.
UWAGI:
Indeks.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Co się robi po wyjściu z Auschwitz? Jedzie się do domu, rodziny? A co, jeśli domu już nie ma, a nikt z rodziny nie przeżył wojny? Jak toczy się życie pięć, dziesięć, pięćdziesiąt lat później? Agnieszka Dauksza - autorka bestsellerowej, wielokrotnie nagradzanej “Jaremianki" - postanowiła zapytać przeżywców, jak wygląda życie po obozie?
Stefan Lipniak całą swoją młodość spędził w obozach. Gdy w końcu udało mu się uciec i wrócić do domu, matka go nie rozpoznała. Obóz śnił mu się do końca życia. Alfreda Gorączko z koleżankami doczekały wyzwolenia przez Rosjan i Anglików. Wspomina, że żołnierze z obu armii pili i dopuszczali się gwałtów. Dziś nikt nie chce jej uwierzyć, że Rosjanin bronił ich przed Anglikami. Halina Krzymowska razem z matką wydostały się transportem z niemieckiego obozu do Szwecji. Nie miały planu, nie wiedziały dokąd pójść. Los zesłał im hrabinę Siensford i tak trafiły na szwedzki zamek.
Wielu byłych więźniów nadal nosi w sobie wojnę. Jest zapisana w gestach, w pamięci ciała, chorobach, nawykach czy sposobach konfrontowania się z innymi. Wraca do nich we wspomnieniach i snach. Paradoksalnie dotąd nie ma zbiorczej nazwy dla doświadczenia polskich przeżywców. Ich życie jest życiem “po" obozie. Niektórzy z rozmówców autorki, ostatni świadkowie, po raz pierwszy opowiedzieli swoją historię. I nieformalnie przyjęli ją do swojego klubu - bo jako jedna z niewielu chciała ich wysłuchać.
UWAGI:
Bibliografia na stronach 441-[444].
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Najważniejsze rzeczy ratuje się przez przypadek. Tak było z listami sierot ocalonych z rzezi, z Wołynia. Pęk pożółkłych papierów z niemieckimi stemplami przeleżał ponad sześćdziesiąt lat w pudełku do butów u profesor Jadwigi Klimaszewskiej, szefowej katedry etnografii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Być może tych 129 listów i kart pocztowych z początku 1944 roku, napisanych przez ocalone z rzezi wołyńskiej dzieci, nigdy nie ujrzałyby światła dziennego, gdyby nie historyk IPN z Lublina, doktor Leon Popek.I tak zaczyna się ta historia. Listy są czymś więcej niż tylko historycznym świadectwem. Dzieci z Wołynia: Michałówka, Smyga, Szumska, Starej Huty, Kąt, Rudy Brodzkiej, Czyżowa - w tych czułych listach do rodziców pod pozorem normalności skrywają okrutną tajemnicę. Maskują własną traumę.Celem książki jest dotarcie do szerokiego grona odbiorców, których zainteresuje nie tylko kontekst historyczny, ale przede wszystkim autentyczne i żywe historie.
UWAGI:
Bibliogr. s. 269-271.
DOSTĘPNOŚĆ:
Została wypożyczona Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
WYPOŻYCZYŁ:
Nr karty: 039140 od dnia:2024-05-08 Powinna być zwrócona w dniu dzisiejszym.
