Najważniejsza polska książka o znaczeniu literatury dla wolności, wolności zarówno poszczególnych ludzi, jak i całego społeczeństwa. "Książki zbójeckie" są prywatną historią literatury, zapisem kształtowania odrębnego głosu, poszukiwania wolności. Wskazują najmocniejsze strony polskiej poezji i prozy. Pozwalają odnaleźć wśród książek to, co prawdziwie bliskie."Wielkim szczęściem w moim życiu - pisze Wojciech Karpiński - były spotkania z pisarzami zbójeckimi. Nazywam tak tych, którzy przyszli mi z pomocą u progu młodości. Otrzymałem od nich zasadniczą lekcję, ważną do dzisiaj. Czesław Miłosz, Witold Gombrowicz, Gustaw Herling-Grudziński, Józef Czapski, Konstanty Jeleński, Aleksander Wat, Jerzy Stempowski - dane mi było rozmawiać z każdym z nich, ale zasadnicze znaczenie miały spotkania z ich dziełami, o tym mówią Książki zbójeckie. Chciałem dać świadectwo temu niezwykłemu doświadczeniu, tak jak się rysowało w mojej wrażliwości wtedy, w latach pięćdziesiątych, sześćdziesiątych, gdy zaczynało się Polskie Odrodzenie. [...]

Nihilizm, słowo wytarte dziś i spowszedniałe, kryje w sobie burzliwą historię filozoficznego sporu, toczącego się w Europie przez blisko dwieście lat - sporu o zasadę stanowienia najwyższych wartości. Wobec nihilizmu. Gombrowicz, Witkacy to pierwsza próba interpretacji dziejów pojęcia nihilizmu, która wskazuje na jego nierozerwalny związek z historią nowoczesności - od niemieckiego romantyzmu i słynnej Atheismusstreit między J.G. Fichtem a F.H. Jacobim, poprzez Heideggerowską lekcję Nietzscheańskiej wykładni "nihilizmu europejskiego", aż po współczesny fenomen "banalizacji" nihilizmu, ujawniony w amerykańskiej debacie wokół "liberalnego ironizmu" Richarda Rorty`ego. Nowoczesność rozumiana jest w tym wypadku nie tyle jako konkretna epoka w dziejach kultury i cywilizacji, ale jako duchowe uniwersum, w którym ideą przewodnią, organizującą całość kreacyjnych ambicji i interpretacyjnych uroszczeń - stało się pojęcie ładotwórczego projektu. Nihilizm jest wielkim tematem literatury nowoczesnej, a w polskiej literaturze nurt ten reprezentują dzieła Witolda Gombrowicza i Stanisława Ignacego Witkiewicza. Celem mojej książki jest prześledzenie sposobu, w jaki autorzy Pornografii i Nienasycenia podejmują problem nihilizmu, i w jakim stopniu ich własna sztuka i myślenie stają się odpowiedzią na ten problem. Konkluzje, do których obaj pisarze doszli, zaszyfrowane w literackich metaforach, konstrukcjach narracyjnych, stylistycznych wyborach, ale także w wypowiedziach explicite filozoficznych - mają dziś dla nas większe znaczenie, niż mogliśmy kiedykolwiek podejrzewać.