Mało znana polskiemu czytelnikowi, a jedna z najbardziej znamiennych bitew w dziejach europejskiego średniowiecza. Pod ciosami imperium bizantyjskiego padło wówczas tzw. Pierwsze państwo bułgarskie, a zwycięski cesarz Bazyli otrzymał przydomek Bułgarobójcy, gdyż okaleczonych jeńców wysyłał w głąb terenów bułgarskich, aby samym swym wyglądem budzili grozę i skłonili broniącego się jeszcze przeciwnika do kapitulacji.
UWAGI:
Bibliografia strony 209-212.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Dzieje najazdu Szwedów na Polskę, czyli tzw. II wojny północnej, mają bogatą literaturę. Największa bitwa tej wojny, trzydniowa batalia w rejonie Warszawy, nie zapisała się jednak szczególnie w pamięci Polaków. Mimo przegranej, strona polska tylko przejściowo utraciła inicjatywę, a Szwedzi ostatecznie opuścili Polskę. W bitwie Szwedów wsparły wojska brandenburskie, Polaków - Tatarzy.
UWAGI:
Bibliografia strony 292-300.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Tak tragicznie zakończyła się ta beznadziejna bitwa. Podobno po zakończeniu walk, widząc płomienie unoszące się nad Kartaginą, Scypion zastanawiał się nad zmiennością losu. Ginęło miasto, które przez kilkaset lat było synonimem rozkwitu, bogactwa i potęgi, ginęło bezpowrotnie. Mogło się wydawać, że na drodze Rzymu do wiecznego panowania na świecie nie stoi już żadna przeszkoda.
Książka przybliżająca dzieje konfliktu polsko-szwedzkiego za panowania Zygmunta III Wazy o dominację nad Bałtykiem. Został on przedstawiony na tle rywalizacji dwóch linii Wazów: polskiej i szwedzkiej, w kontekście dyplomatycznych relacji pomiędzy państwami walczącymi o dominację nad Bałtykiem.
UWAGI:
Bibliografia strony 244-247.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Przez całe stulecia bitwa ta figurowała w świadomości narodowej jako "bitwa pod Płowcami". Postęp badań historycznych spowodował, że wyróżniono jej dwa etapy, które rozegrały się kolejno pod Radziejowem i pod Płowcami. Stąd też próba zmiany, czy rozwinięcia nazwy na "bitwa pod Radziejowem-Płowcami. Trzeba jednak zauważyć, iż już w XIV wieku, w pieśniach polskich poświęconych tej bitwie, jest mowa o "bitwie na Radziejowskim Polu". Określenie to dobrze oddaje charakter ówczesnych zmagań konnych armii, które nie toczyły się statycznie w jednym punkcie, lecz rozgrywały dynamicznie na szerokiej przestrzeni wielu kilometrów. Podobnie było niespełna sto lat później, kiedy to bitwa stoczona 15 lipca 1410 roku pomiędzy Stębarkiem a Łodwigowem została ochrzczona mianem "bitwy na polach Grunwaldu". Choć więc określenie "bitwa na Radziejowskim Polu" lepiej oddaje realia epoki, a poza tym przywołuje nazwę miejscowości, w pobliżu, której starcie zostało rozpoczęte, to jednak, aby nie burzyć powszechnie przyjętych ustaleń, w tytule pozostaliśmy przy tradycyjnym określeniu.
UWAGI:
Bibliografia strony 191-196.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Książka omawia przyczyny, przebieg oraz skutki bitwy pod Cecorą w 1620 roku. Autor opisuje kontekst historyczny zmagań mocarstw na Bałkanach oraz punkty zapalne pomiędzy Polską, Turcją i Austrią.
UWAGI:
Bibliografia strony 191-194.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
W latach 1648-1649 Rzeczpospolita stanęła wobec wydarzeń, które ujawniły jej słabość polityczną, a przede wszystkim militarną. Powstanie kozackie pod wodzą Bohdana Chmielnickiego podkopało niezachwianą i stabilną pozycję mocarstwa, jakim była Rzeczpospolita. Zwycięstwa w wojnie moskiewskiej z lat 1632-1634, kampaniach kozackich 1637-1638 roku oraz zmagania z ordą 1644 dodały pewności szlachcie, a jednocześnie pozwoliły jej poczuć się bezpiecznie. W dwa lata po śmierci hetmana Stanisława Koniecpolskiego, gdy jego miejsce zajął Mikołaj Potocki, sławę armii koronnej przyćmiła tragiczna kampania 1648 roku. Kalejdoskop wydarzeń 1648 roku postawił nowego króla przed koniecznością wyboru drogi rozwiązania konfliktu kozackiego. Rok 1649 miał przynieść sukces, ale nie ten oczekiwany - dyplomatyczny, lecz militarny.
UWAGI:
Bibliografia strony 146-148.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Książka "Cholula 1519" opowiada o ostatniej bitwie, jaką konkwistador Hernan Cortes stoczył jesienią 1519 roku z mieszkańcami staromeksykańskiego miasta Cholula przed dotarciem do stolicy państwa Azteków - Tenochtitlanu. Starcie w Choluli - największym miejscu kultu prekolumbijskiego boga Quetzalcoatla -miało tubylcom wykazać słabość ich bóstw w konfrontacji z bogiem chrześcijan. Bitwa stała się wzorcem dla innych europejskich poczynań militarnych na terenie Nowego Świata, m. in. dla bitwy w Cajamarce w roku 1531. Interesującym elementem książki jest rekonstrukcja spotkania Cortesa z Pizarrem, w czasie którego ten pierwszy zachęca tego drugiego do zastosowania taktyki z Choluli w Peru. Książka pokazuje też, jak istotnym elementem w tamtym okresie począł stawać się przyspieszony przepływ informacji na temat sposobu realizacji operacji militarnych.
UWAGI:
Bibliografia na stronach 217-219. Indeksy.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
