O czym mówię, kiedy mówię o bieganiu Tyt. oryg.: "Hashiru koto-ni tsuite kataru toki-ni boku-no kataru koto ". Podst. przekł.: "What I talk about when I talk about running : a memoir,".
W roku 1982 Haruki Murakami sprzedał jazzowy bar i poświęcił się pisaniu, a chcąc utrzymać się w formie, zaczął biegać. Po roku treningów przebiegł samodzielnie z Aten do Maratonu. Od tamtej pory zaliczył dziesiątki maratonów i kilka triatlonów, piszą między wyczynami kilkanaście cieszących się ogromnym uznaniem książek. W O czym mówię. rozważa wpływ biegania na swoje życie i przede wszystkim na pisarstwo.Książka ta jest po części rejestrem treningów, dziennikiem intymnym, pamiętnikiem z podróży, a po części wspomnieniami. Obejmuje czteromiesięczny okres przygotowań do Maratonu Nowojorskiego z roku 2005. Świat Murakamiego oglądany przez soczewkę biegania jest na zmianę zabawny i otrzeźwiający, radosny i filozoficznie zadumany, ale nade wszystko odkrywczy - zarówno dla tych, którzy biegają i nie czytają książek, jak i dla tych, którzy czytają i nie biegają.
UWAGI:
Na okł. podtyt.: pamiętnik.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
W tym zbiorze opowiadań Haruki Murakami wspomina lata studenckie, dawne dziewczyny i miłości oraz niezwykłe przeżycia, do których do dziś powraca myślami. Pisze też o swoich pasjach: muzyce i baseballu. Nie brak tu jednak także elementów surrealistycznych stanowiących wizytówkę pisarza. Spotykamy na przykład małpę mówiącą ludzkim głosem, znaną czytelnikom z opowiadania "Małpa z Shinagawy". W innym opowiadaniu narrator rozważa, co by było, gdyby saksofonista Charlie Parker dożył czasów bossa novy i nagrał płytę w tym stylu, w końcu pojawia się Bird we własnej osobie, by pogadać z narratorem. W dwóch kolejnych czeka czytelnika prawdziwa niespodzianka, a mianowicie poezje! Są tu i wiersze o miłości w stylu klasycznej poezji japońskiej, i żartobliwe białe wiersze na temat ulubionej drużyny baseballowej pisarza Yakult Swallows. Jak zawsze u Murakamiego humor miesza się ze smutkiem, realność z nierealnością, a życie stawia narratorowi ciągle nowe pytania.
UWAGI:
Na okładce: Nie do wiary, prawda? Ale lepiej uwierz, Czytelniku, bo naprawdę tak było.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Słuchaj pieśni wiatru i Flipper roku 1973 to dwie najwcześniejsze powieści Harukiego Murakamiego nigdy niepublikowane dotąd w Europie ani Stanach Zjednoczonych. Są to również dwie pierwsze części tak zwanej "tetralogii Szczura", do której należą Przygoda z owcą i Tańcz, tańcz, tańcz. Ukazanie się ich w Polsce to prawdziwa gratka dla miłośników Murakamiego. Po raz pierwszy pojawia się w nich bezimienny bohater dobrze znany z kolejnych powieści, jego przyjaciel Szczur, chiński barman Jay, a także Naoko z Norwegian Wood.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
Narrator, młody nauczyciel literatury jest zakochany w początkującej powieściopisarce - Sumire. Ona jednak darzy uczuciem Miu - swoją pracodawczynię, niemal dwukrotnie starszą od niej. Chce być jak najbliżej ukochanej, dlatego też rzuca pisarstwo, by zostać sekretarką Miu. Obie kobiety wyjeżdżają do Grecji na wakacje. Miu wyjawia Sumire straszne przeżycie ze swej przeszłości. Niedługo później Sumire znika, nie zostawiwszy żadnej informacji. Miu kontaktuje się z przyjacielem Sumire, ponieważ wie, że nie miała ona przed nim żadnych tajemnic. Ten przyjeżdża, by pomóc w odnalezieniu Sumire. Poszukiwanie rozwiązania zagadki na podstawie nielicznych śladów, jak na przykład pełen niejasności dziennik Sumire, stały się dla Murakami pretekstem do przedstawienia wzruszającego studium miłości, seksualności i przyjaźni.
Śmierć Komandora. Tom 1, Pojawia się idea Tytuł oryginału: "Kishi danchogoroshi". Tytuł przekładu angielskiego: "Killing Commendatore". "Pojawia się idea "
Labirynty buduje się po to, żeby w nich błądzić - naturalnie z nadzieją na osiągnięcie celu. Do wnętrza labiryntu stworzonego przez Murakamiego w Śmierci Komandora prowadzi kilka wejść, a każde z nich umożliwia błądzenie nieco inną trasą. Pierwszy trakt wiedzie przez terytorium paradoksalnych związków sztuki z rzeczywistością (im mniej sztuka przypomina rzeczywistość, tym lepiej potrafi uchwycić jej istotę). Drugi szlak to dróżka dojrzałego pisarza, który ze spokojnym dystansem przygląda się swojej własnej twórczości. Trzecią trasą wędruje się z widokiem na narodową traumę: Śmierć Komandora nie byłaby taka, jaka jest, gdyby nie katastrofy - trzęsienie ziemi, tsunami, serai wypadków w elektrowni atomowej Fukushima - które nawiedziły Japonię w 2011 roku. Jest wreszcie także czwarta ścieżka, ścieżka nadziei i odrodzenia. Ta ścieżka oczywiście ma swój początek w wyschniętej studni, bo dusze pragnące nowego życia muszą się oczyścić w podziemnym świecie. Tych wejść jest zresztą więcej. Tak samo jak wyjść. To cecha dobrej literatury. [Piotr Kofta]
UWAGI:
Na okładce: Mam nadzieję, że czas będzie moim sprzymierzeńcem.
DOSTĘPNOŚĆ:
Dostępny jest 1 egzemplarz. Pozycję można wypożyczyć na 30 dni
