Cześć, witam serdecznie!
Pakujcie się, bo zabieram Was w podróż w przeszłość. Wielu mnie zna, ale nie wszyscy wiedzą, które mecze były najważniejsze w moim życiu. Ta książka Wam to wyjaśni. Opowiem o młodzieńczych czasach i "urywaniu" się z lekcji, zatargu z majorem Wojska Polskiego oraz talonie na Malucha, który dostałem za transfer do Widzewa.
Przypomnę nerwową atmosferę mundialu w 1982 roku oraz mecz o trzecie miejsce, na który naszej kadrze - w co trudno uwierzyć - trudno było się zmobilizować.
Jak wyglądały kulisy legendarnego meczu z Niemcami z 2014 roku? Co działo się wewnątrz prowadzonej przeze mnie reprezentacji, dlaczego moja przygoda z kadrą w tej roli zakończyła się tak szybko? Dlaczego, już jako prezes Polskiego Związku Piłki Nożnej, postawiłem na selekcjonera Adama Nawałkę?

Dowiecie się o tym z pierwszej ręki. Przeczytacie o najważniejszych wydarzeniach w moim piłkarskim życiu, a jednocześnie - jednych z najważniejszych w historii polskiej piłki.

Od chłopaka z bydgoskich ulic, nieśmiało stawiającego pierwsze kroki w świecie dorosłej piłki, przez "Bello di Notte", po selekcjonera kadry i prezesa PZPN.
[Zbigniew Boniek]

Nikoś i jego dziadek jeżdżą razem na rowerach, czytają, rozmawiają o sztuce, rozwiązują zadania z matematyki.A wszystko to, oczywiście, gdy nie uciekają przed stadem piranii! Bo dziadkowie i babcie nie tylko uczą nas wielu rzeczy, ale są świetnymi kompanami do zabawy. To nasi najbardziej oddani przyjaciele.

Wzruszająca, pełna humoru i czułości opowieść o niezwykłej relacji łączącej dziadków z wnukami - ważnej i wartościowej dla obu stron. Miłość i wsparcie dziadków daje dzieciom poczucie bezpieczeństwa, przynależności do rodziny i bycia kochanym. Z kolei więź z wnukami wpływa na większą aktywność dziadków i poczucie bycia potrzebnym.

Książka, która łączy pokolenia!

Niniejsza książka zalicza się co prawda do biografii, jest jednak czymś więcej niż opowieścią o indywidualnym losie. Jej bohater, Henryk Bączyk, urodził się w Polsce w 1928 roku, w Wołkowysku (Kresy). W 1940 roku został wraz z rodziną wywieziony do obozu w Kazachstanie, gdzie musiał stawić czoła okrutnym warunkom życia. Walka o byt w tych skrajnych okolicznościach została w książce przedstawiona z ogromnym ładunkiem emocjonalnym. Późniejsze ocalenie wydawało się wręcz cudem. Następnie Henryk trafił do Indii, gdzie przez kilka lat zdobywał wykształcenie w polskich ośrodkach dla dzieci i młodzieży oraz w elitarnej szkole na Mount Abu (opis pobytu w tym college’u jest nową kartą w polskim piśmiennictwie). Z Indii losy zawiodły go do Anglii, gdzie nie bez piętrzących się przeszkód w powojennej rzeczywistości zdołał stanąć na nogi. Dodatkową wartością tej książki jest nakreślone tło historyczne kolejnych etapów życia jej bohatera. Zadbała o to autorka książki, a zarazem jego córka, Anna Bonshek.

Poznajcie oszałamiające bogactwo japońskiej kuchni - jej smaków, zapachów i rytuałów! Autor książki Sushi i cała reszta po dziesięciu latach zapragnął wrócić do Japonii, żeby głębiej wniknąć w kulturę jedzenia tego kraju i lepiej poznać jego mieszkańców. W nieco ponad trzy miesiące Michael Booth wraz z rodziną przejeżdża cały kraj: od podzwrotnikowej Okinawy na południu po Hokkaido na chłodnej północy - dla wielu Japończyków "koniec świata", za którym znajdują się zamarznięte morza i mroźna Rosja. Na radarze podróżników są również Nagoja, Gifu, Nagano i japoński region winiarski Yamanashi. Po drodze poznają nadzwyczaj wyrafinowany pejzaż kulinarny Japonii, jedzą obiad z zawodnikami sumo, poznają najsłynniejsze gwiazdy japońskiego telewizyjnego programu kulinarnego, odkrywają sekrety stulatków z Okinawy obchodzących kolejne trzycyfrowe urodziny i dowiadują się, na czym polega istota ryżu.

Autor pisze: w ciągu dziesięciu lat od pierwszego wyjazdu autora do Japonii na kulinarnej scenie tego kraju doszło do kilku znaczących wydarzeń. W 2007 roku cały świat obiegły nagłówki prasowe, kiedy pierwszy przewodnik Michelin po Tokio przyznał japońskiej stolicy więcej cennych gwiazdek niż Paryżowi. Kolejne przewodniki, nie tylko po stolicy, lecz także i innych miastach, umocniły status Japonii jako najbardziej rozgwieżdżonego kraju na kulinarnym firmamencie. Następnie, w 2013 roku UNESCO przyznała tradycyjnej kuchni japońskiej washoku status "niematerialnego dziedzictwa kulturowego". Ta informacja także trafiła na czołówki światowych gazet i w efekcie jeszcze więcej zagranicznych szefów kuchni odwiedziło Japonię i znalazło inspiracje w tamtejszych technikach, składnikach i stylach podawania potraw. Przykładowo: to właśnie Japonia jest źródłem pomysłów na modne restauracje z otwartą na salę kuchnią oraz ustalonym wielodaniowym menu degustacyjnym, które robią furorę w Londynie, Nowym Jorku, Paryżu, Kopenhadze czy innych miastach. To Japończycy dużo wcześniej niż wszyscy inni jedli lokalnie i sezonowo. Ludzie pióra i widelca - blogerzy, media społecznościowe i tradycyjne media poświęcone kulinariom - oszaleli na punkcie ramenu i zaczęli odkrywać inne japońskie fast foody i składniki... Japończycy wreszcie uświadomili sobie turystyczny potencjał wizerunkowy własnej kultury jedzenia, w efekcie czego w ostatnich latach nastąpił rekordowy wzrost liczby przybyszów z zagranicy... Jedenastego marca 2011 roku na dnie Pacyfiku, niedaleko wybrzeża wschodniej Japonii, doszło do trzęsienia ziemi o magnitudzie 9.0, które zniszczyło całe miasta i pozbawiło życia ponad osiemnaście tysięcy osób. Było to najpotężniejsze trzęsienie ziemi, jakie kiedykolwiek nawiedziło Japonię. Trzęsienie ziemi, tsunami i katastrofa jądrowa, do której doszło w wyniku działania żywiołu, zniszczyły między innymi region ważny ze względu na wytwarzanie żywności. Jakie są długoterminowe skutki tej katastrofy? Autor obserwuje, jak rolnicy, producenci jedzenia i alkoholu, rybacy wpłynęli na odrodzenie się tych regionów i tożsamości Japończyków. Na podstawie obserwacji poczynionych podczas podróży autor zaczyna rozumieć sens mrówczej, codziennej pracy japońskich rolników, kucharzy, mistrzów sushi, cukierników i wszystkich tych, którzy z oddaniem przygotowują posiłki dla klientów. Uczy swoich dorastających synów, na czym polega japoński etos pracy, daje im praktyczne lekcje zaangażowania, pracowitości, dyscypliny, determinacji; wszystkie te pojęcia są związane z kluczowymi japońskimi zasadami bezinteresowności, społeczności i doskonalenia rzemiosła. Książka jest przeznaczona dla wszystkich, których interesuje kuchnia i kultura Japonii oraz obyczajowość tego kraju.

Japończycy, Koreańczycy i Chińczycy nie tylko ze sobą sąsiadują, ale też należą do jednej wielkiej konfucjańskiej rodziny. W sferze kulturowej łączy ich bardzo wiele, a przyjazne stosunki mogą im przynieść mnóstwo korzyści. Dlaczego więc pałają do siebie taką nienawiścią?

Michael Booth, dziennikarz i autor wielu bestsellerów, rusza w podróż po Azji Wschodniej, by zbadać przyczyny wzajemnej wrogości trzech azjatyckich tygrysów. Okazuje się, że wszystko może być źródłem konfliktu: przynależność terytorialna wysp, wojenna historia, kontrowersyjne pomniki, eskalacja zbrojeń, a nawet. zła dekoracja deseru.

Japonia, Chiny i Korea. to barwna, sugestywna i niezwykle zabawna książka, będąca połączeniem relacji z podróży z zarysem historii i polityki tamtego regionu. "Dwa tygrysy nie mogą mieszkać na tej samej górze" - mówi wschodnie przysłowie. I okazuje się, że jest w nim sporo prawdy.

"Polityka historyczna jest w Azji Wschodniej najsilniejszą bronią masowego rażenia. Nie trzeba nowoczesnych rakiet, żeby trzymać się w szachu. Nienawiść do sąsiadów można włączać i wyłączać, jeżeli rządy tego potrzebują. Booth rzuca światło na ten skomplikowany, zerojedynkowy świat".
[Rafał Tomański, autor kanału "Środek od środka" (TikTok/YouTube/podcast), były korespondent Polskiej Agencji Prasowej w Pekinie]

Znaczy Kapitan to najlepsza i najpopularniejsza książka marynistyczna wydana w Polsce. Zaliczana jest do kanonu literatury polskiej XX wieku. Karol Olgierd Borchardt na kartach swego dzieła najważniejszego dzieła jest piewcą i kronikarzem pionierskiej epoki w dziejach naszej floty morskiej. Ukazuje słynnych kapitanów, statki parowe z pierwszej połowy minionego wieku oraz transatlantyki, a także legendarne żaglowce szkolne.

Karol Olgierd Borchardt (1905-1986) urodził się w Moskwie. Dzieciństwo i wczesną młodość spędził w Wilnie. Ukończył szkołę Morską w Tczewie. Całe swoje życie służył morzu. Przed wojną pływał m.in. na transatlantykach "Polonia", "Kościuszko" i "Piłsudski". Podczas wojny pełnił służbę na morzu. Po powrocie do kraju w 1949 pracował już tylko na lądzie, pozbawiony decyzją polityczną prawa uprawiania zawodu oficera Marynarki Handlowej. Wykładał w Wyższej Szkole Morskiej, ucząc przyszłych oficerów floty handlowej i rybackiej m.in. astronawigacji, nawigacji, locji, oceanografii i wiedzy okrętowej. Pisał książki o tematyce morskiej, krzewiąc wśród Polaków miłość do morza.

Anna Borecka - jedyna polska alpinistka, która łączy autostop ze zdobywaniem gór. Wspinała się zespołowo w Tatrach, Alpach, Kaukazie, Andach i lodospadach. W latach 2008-2013 zorganizowała 4 samotne wyprawy i 3 podróże w góry Eurazji

Po drodze weszła na szczyty: Howerla 2061 m, Moldoveanu 2544 m, Musała 2925 m, Wielki Ararat 5137 m, Erciyes Dagi 39 16 m, Damavand 5610 m, Mt Urtabuz 5047 m, Pik Rozdzielenia 6148 m, Galdhopiggen 2469 m, Ben Nevis 1344 m, Zugspitze 2962 m, Schwarzhorn 2574 m, Pic Alt de la Coma Pedrosa 2942 m, Mulhacén 3479 m n.p.m. i inne.

Dotychczas odwiedziła 50 krajów. W pojedynkę podróżowała autostopem na trasie 40 000 km. W Pamirze i Karakorum samotnie pokonała trudne lodowce. Bez asekuracji skakała przez szczeliny na wysokości 5000-6000 m n.p.m. Organizowała podróże niskokosztowe - nocowała w muzułmańskich domach, kirgiskich jurtach lub "na dziko" we własnym namiocie. Była świadkiem demonstracji w Teheranie i pacyfikacji Ujgurów w Chinach. W Pamirze trafiła do bazy wojskowej, a za "Stopowanie" na Karakorum Highway zatrzymała ją policja. Na bazie swych doświadczeń stworzyła model wypraw Autostopowych. Przygody opisuje w serii książek pt. Alpinistka na autostopie?

"Spotykam tylko dobrych ludzi" - z takim postanowieniem Anna Borecka zorganizowała drugą samotną wyprawę do Azji. Tym razem podróżowała autostopem przez Turcję, Iran, Turkmenistan, Uzbekistan, Tadżykistan, Kirgistan i ChRL. W drugim tomie "Alpinistki na autostopie", pt. "Z Polski do Chin", opowiada o pełnej wrażeń trzymiesięcznej eskapadzie. W tym czasie pokonała lądem około 20 000 km, w większości na stopa. Miłośnicy podróży znajdą tu relację z bezludnych Gór Kurdyjskich i baśniowej Kapadocji, kierowania ciężarówką na legendarnej Pamir Highway i przeładowanym pick-upem na Karakorum Highway. Zwolennicy słońca odczują żar wielkich pustyń Kyzył-kum, Kara-kum i Takla Makan. Dla pasjonatów gór to będzie zdobywanie szczytów: Erciyes Dagi 3916 m (Turcja),Damavand 5610 m (Iran),Mt Urtabuz 5047 m (Tadżykistan) i Pik Rozdzielenia 6148 m (Kirgistan). Dla wszystkich jest to opowieść o niezwykłej gościnności tubylców oraz o nowym odkryciu autorki, że w innych krajach żyją ludzie tacy sami jak my. I tym razem Czytelnicy poznają Ludzi z Planety Argon i będą czekać na kolejne tomy "Alpinistki na autostopie" - to pewne.Anna Borecka - jedyna polska alpinistka, która łączy autostop ze zdobywaniem gór. Wspinała się zespołowo w Tatrach, Alpach, na Kaukazie, w Andach i lodospadach. W latach 2008-2015 zorganizowała 5 samotnych wypraw i 6 podróży w góry Eurazji.

Tom Stilton, były policjant i dawny bezdomny, wyprawia się do północnej Tajlandii, aby na podstawie jednego niewielkiego zdjęcia odszukać pewnego mężczyznę o nieznanej tożsamości. Podobno przebywa on na starej barce na jednej z rzek Złotego Trójkąta. Niebezpieczna podróż doprowadzi Stiltona do ujawnienia mrocznej tajemnicy, ale stanie się też okazją do rachunku sumienia w związku z popełnionym przez niego zabójstwem. W tym samym czasie Olivia Rönning i pani komisarz Mette Olsäter pracują nad wyjaśnieniem zamachu bombowego, który wstrząsa Szwecją. Policja aresztuje zamachowca, który staje przed sądem, jednak Olivia ma wątpliwości, że rzeczywiście jest winny tej zbrodni i mimo wyroku skazującego nie przestaje roztrząsać tej sprawy. Również Mette zaczyna podejrzewać, że doszło do pomyłki sądowej. Okazuje się, że drugim dnem tej sprawy są nadużycia seksualne popełniane przez ludzi gotowych na wszystko, byleby utrzymać swoją pozycję.

Börjlindowie wiedzą, jak wyszlifować diament. To świetnie napisana historia. Autorzy mają dobre wyczucie tempa i potrafią utrzymać napięcie aż do samego końca. "Tidningen Angermanland"W podsztokholmskiej miejscowości nastolatka znajduje zwłoki ojca. Wszystko wskazuje na to, że Bengt Sahlmann, pracownik Urzędu Celnego, popełnił samobójstwo. Policja rozpoczyna śledztwo, podążając tym tropem, Olivia Rönning, absolwentka szkoły policyjnej i znajoma rodziny Sahlmannów, ma jednak wątpliwości, czy to dobry kierunek. Mimo że dziewczyna myśli o porzuceniu kariery w policji, decyduje się bliżej przyjrzeć sprawie wisielca.W tym samym czasie Abbas el Fasi łączy siły z Tomem Stiltonem, byłym śledczym, by zbadać okoliczności morderstwa niewidomej kobiety, której poćwiartowane zwłoki znaleziono na terenach spacerowych pod Marsylią. Zamordowana marokańska piękność przed laty pracowała w cyrku jako żywa tarcza dla artysty rzucającego nożami. Wtedy właśnie poznał ją Abbas.Co te dwie sprawy mają wspólnego ze śledztwem dotyczącym międzynarodowego handlu narkotykami i zaniedbaniami w domach opieki?