Nie zabijajcie Julietty, to kolejny tom wierszy, który wyprzedza poprzednie; nie mieści się w okowach ciasnych realiów, zaskakujących ograniczeniami, wymyka się spod uładzenia twórczego; protestuje przeciwko temu, co próbuje być normą poprzez ak­ceptację absurdów; tu groteska jedynie, jako zabieg literacki, próbuje bronić myśli awanturujących się z autorką, która z kolei broni tezy, że im bardziej nielogicznie, tym bardziej skutecznie; wystarczy się rozejrzeć; im większy absurd, tym bardziej działa...