Podobno praca leży na ulicy. Niejeden z bohaterów tej książki się o nią potknął.Bezrobocie jest najniższe od ponad dwóch dekad, a warunki na rynku pracy dyktują pracownicy. Ponoć. Są wykresy i tabele, które to mają potwierdzać, są analitycy, którzy te słowa powtarzają jak mantrę, są politycy, którzy się tym zdaniem zachłystują.I są ludzie, którzy rynkiem pracy nie potrząsną. Rynek ich połknie i wypluje.Ta książka jest o nich.O Ilonie Pujanek, która powiesiła się w noworoczny poranek - możliwe, że z powodu mobbingu. Tylko czy polskie prawo definiuje, czym jest mobbing?O przedsiębiorcy budowalnym, który wprawdzie nielegalnie zleca pracę, ale nie podlega kontroli PIP-u.O zwalnianych pracownicach Almy, które nawet w pustym sklepie musiały przestawiać towar na półkach.O marszach bezrobotnych w czasach wielkiego kryzysu i o ludziach bezrobotnych osiem dekad później, w kraju, w którym podobno bezrobocia nie ma; o coraz bardziej oswojonych z prekarnością młodych ludziach.To reporterski rzut oka na polski rynek pracy - historycznie i dziś. Jak bardzo ten rynek się zmienił od czasu, kiedy chałupnicy przeszli z domowych warsztatów do fabrycznych hal? Jak bardzo kryzys wczesnych lat 90. różnił się od kryzysu lat 30., gdy bezrobotni organizowali strajki? I wreszcie - co to znaczy nie pracować w świecie, w którym ponoć nie pracuje tylko ten, kto nie chce?Jeden z rozmówców powiedział autorce: "Stwierdzenie, że to jest taka praca jak każda inna, że ktoś jedzie dorywczo pracować za granicę czy zbiera runo leśne, to trochę pokazuje, jak bardzo upadliśmy, myśląc o tym, czym jest praca". Chociaż wielu pokoleniom wbijano do głowy, że żadna praca nie hańbi...Historycznym i współczesnym reportażom z książki NIE HAŁBI towarzyszą prywatne poszukiwania autorki - poszukiwania robotniczych korzeni jej przodków w jednym z najbardziej robotniczych miast Polski, Żyrardowie.

Ponieważ kara śmierci stała się fundamentem ludzkości, a podczas egzekucji człowiek najpełniej jest człowiekiem, tajna szkoła dla katów stawia na postęp. Tworzy katów bez prymitywnych odruchów, za to o szerokich horyzontach. Przyjmuje też pierwszą dziewczynkę. Naprzeciw równouprawnieniu pierwsza wyszła Ameryka, wprowadzając egzekucje przy pomocy elektryczności i gazu, do których kobiety przyzwyczajone są w każdej nowoczesnej kuchni.

"Powiesić człowieka może prawie każdy - pisze autor - ale sztuką jest powiesić go tak, aby w tym akcie zawrzeć całą historię cywilizacyjną ludzkości".
To najlepsza powieść Pavla Kohouta, a zarazem złośliwy esej.
[Mariusz Szczygieł]