Pomysł książki zawdzięczam Jarosławowi Iwaszkiewiczowi, który kiedyś, podczas wielogodzinnych spotkań na Stawisku, polecił mojej uwadze osobliwy, "jedyny w swoim rodzaju" album Romana Jasińskiego: "Na pewno - mówił ze znaczącym uśmieszkiem - nie pożałuje pan czasu i zechce o nim i jego właścicielu napisać". Tak też się stało. W ciągu kilkunastu miesięcy - naturalnie z przerwami - spotykałem się z profesorem Jasińskim w jego mieszkaniu. Rozkładaliśmy w gabinecie ciężki album - z trudem dający się unieść - i toczyliśmy długie, początkowo ogólne rozmowy, z czasem koncentrujące się na osobach, których nazwiska występują w tytułach rozdziałów. [...]Książka powstawała stopniowo, "nawarstwiała się". Podstawę stanowił zapis magnetofonowy, stale uzupełniany, rozszerzany [...]. To opowieści, anegdoty, dygresje przybliżające kilka niezwykłych postaci tego stulecia, przedstawiające mniej znane dotąd ich cechy - w tym także ludzkie ułomności - rzucające może nowe światło... Z posłowia Roberta Jarockiego