Upłynęły trzy lata, odkąd Agnieszka wróciła z pełnego wrażeń Paryża do szarej rzeczywistości w peerelowskiej Polsce. Wspomnienia zbladły, a życie toczy się dalej. Pewnego dnia, na urodzinowym przyjęciu, pod naciskiem braci, Agnieszka zgadza się na przyspieszenie ślubu z narzeczonym. W dodatku bracia już mają pomysł na ich podróż poślubną! Nigdy nie byli w Paryżu, a myśl o wyjeździe na "zgniły zachód" bardzo ich kusi. I tak, zanim Agnieszka zdąży zaprotestować, klamka zapada. Teściowa szyje piękną suknię, matka Agnieszki cieszy się, że wreszcie związek będzie zalegalizowany. Dwa tygodnie później cała piątka wyjeżdża polonezem na Zachód: Agnieszka, jej świeżo upieczony mąż Artur, dwaj bracia i bratowa. Pięcioro duszyczek nastawionych na same atrakcje! Czy to marzenie się spełni, kiedy dojadą do celu?Ewa Grocholska (ur. 1953) jest z wykształcenia artystą plastykiem. Mieszka w Poznaniu, pracuje w domu, i jako "wolny twórca" dzieli swoje pasje pomiędzy grafikę i pisanie. Uwielbia portretować ludzi, pędzlem, albo słowami. Wspomnienia z jej studenckich lat zaowocowały powieścią "Paryska pokojówka", a następnie "Paryskim spadkiem". Jednak cała opowieść ma swój dalszy ciąg w trzeciej części "paryskiej trylogii".

Druga połowa ponurych lat 70. Agnieszka, studentka ASP, dostaje upragniony paszport i wraz z koleżankami wyjeżdża do Paryża. Dziewczyny chcą zarobić dużo pieniędzy, jak najwięcej zobaczyć i dobrze się zabawić. Okazuje się, że praca pokojówki w Sheratonie nie daje takich szans. Próbują więc porzucić nudne zajęcie i zostać ulicznymi malarkami, jednak nie jest łatwo przestać być paryską pokojówką. Ich życie diametralnie się odmienia. Poznają ludzi, Paryż, jego ciemne strony. Niebawem okazuje się, że niektóre znajomości były zawierane zbyt pochopnie, a decyzje były podejmowane zbyt szybko.

Dalsze losy bohaterek "Paryskiej pokojówki".Przełom lat 70. i 80. Cztery lata po powrocie do Polski z pamiętnych wakacji w mieście marzeń, Agnieszka i Ewa mają szansę powtórzyć swoje przygody. Dziewczęta dowiadują się o niespodziewanym spadku - maleńkiej mansardzie na ostatnim piętrze starej kamienicy, którą zapisał im kloszard zwany Napoleonem. Muszą załatwić masę formalności urzędowych związanych z tym darem. W Polsce nadal trwa komuna, a wyjazd za żelazną kurtynę z ogromną pieczęcią policji francuskiej w paszporcie jest wielce ryzykowny. Mimo to Agnieszka odważnie wyrusza na Zachód, licząc, że i tym razem szczęście jej nie opuści. Ewka od trzech lat przebywa w Stanach, ale zamierza do przyjaciółki dołączyć, by wesprzeć ją w walce z francuską niemocą urzędniczą. Dziewczyny jak zawsze mogą liczyć na niezawodną pomoc ich wypróbowanego na dobre i złe, przyjaciela Mariana, artysty z Montmartre`u. Jednak pozornie prosta do załatwienia sprawa przeradza się w wielką zagadkę, krok po kroku Agnieszka odkrywa całkiem nowe fakty związane z tym tajemniczym spadkiem...

Jest grudzień 1981 roku, zaledwie kilka dni po ogłoszeniu stanu wojennego. Życie w mieście zamiera, dodatkowo utrudnione przez wyjątkowo mroźną zimę. Młode małżeństwo wraca autem od przyjaciół, by zdążyć do domu przed godziną milicyjną. W śnieżnej zamieci dochodzi do tragicznego zderzenia na przejeździe kolejowym. Milicja bada wypadek, jednak nie dość wnikliwie, by wszelkie okoliczności tego wydarzenia zostały wyjaśnione.

Szesnaście lat później, w podobnie śnieżną noc, Ewelina, artystka malarka, spotyka tajemniczą kobietę błąkającą się po tych samych torach jakby kogoś szukała. A potem znika nagle pośród śniegowej zawieruchy. Ewelina postanawia namalować z pamięci jej portret. Kilka dni później, podczas sylwestrowego przyjęcia, goście podziwiają jej dzieło.

Ale tylko jeden z nich, z zawodu policjant, dostrzega w nim coś więcej niż udany portret. Jest przekonany, że Ewelina sportretowała kobietę, którą już kiedyś widział w policyjnej... kartotece. A najdziwniejsze, że wiele lat temu zginęła w wypadku...