- Pierwsza zasada klubu walki to nie rozmawiać o klubie walki - wykrzykuje Tyler.- Druga zasada klubu walki - krzyczy Tyler - to nie rozmawiać o klubie walki.[...]Tyler stoi pod jedyną lampą w popółnocnych ciemnościach w pełnej mężczyzn piwnicy i wylicza pozostałe reguły: dwóch mężczyzn, jedna walka, jedna walka na raz, boso i bez koszul, walka trwa do skutku.- I siódma zasada - krzyczy Tyler - jeżeli to jest twoja pierwsza noc w klubie, to musisz walczyć.Klub walki to nie futbol w telewizji. Nie oglądasz bandy nieznanych facetów, rzucających się na siebie gdzieś na końcu świata, na żywo przez satelitę z dwuminutowym opóźnieniem, z reklamami wciskającymi ci co dziesięć minut piwo i z przerwą na identyfikację stacji. Jak się raz było w klubie walki, to oglądanie futbolu w telewizji jest jak oglądanie pornografii zamiast kochania się ze wspaniałą dziewczyną.

W miejscu, w którym zwykle rozpoczynają się historie o rozbitkach, ta opowieść się kończy. Tender Branson, bohater książki Chucka Palahniuka nie przeżywa katastrofy Boeinga 747. Uprowadzony przez niego samolot mknie ku ostatecznej zagładzie, która nastąpi z chwilą, gdy zabraknie paliwa. Załoga i pasażerowie są już bezpieczni na ziemi, gdy Tender rozpoczyna swoją spowiedź do czarnej skrzynki. Podróż donikąd też zaczyna się od pierwszego kroku opowiada bohater, życiowy rozbitek, służący, pewnego dnia dowiaduje się, że jest jedynym ocalałym członkiem sekty Kościoła Wyznawców. Wyruszamy w tę podróż tropem Tendera...