Mauro Larrea wyemigrował z Hiszpanii do Meksyku i zdobył fortunę, pracując w kopalniach srebra, a następnie w nie inwestując. Teraz należy do meksykańskiej śmietanki towarzyskiej. Jest wdowcem, ma dwoje dorosłych dzieci. Pewnego dnia dowiaduje się, że wybuch wojny secesyjnej w Stanach Zjednoczonych z dnia na dzień uczynił go bankrutem. Przemyślnie ukrywając stan swoich interesów, Lar- rea wyrusza na Kubę, chcąc ratować swoje finanse. Za sprawą skomplikowanego zbiegu okoliczności wchodzi w posiadanie andaluzyjskiej winnicy. Postanawia ją sprzedać, by zyskać w ten sposób pieniądze na podźwignięcie swoich meksykańskich interesów. Płynie do Kadyksu, skąd udaje się do miasta Jerez de la Frontera. Tam spotyka Soledad Montalvo, po mężu Claydon, którą pokocha tak bardzo, że całkowicie postanawia zmienić swoje życie.

Z młodej republiki meksykańskiej do olśniewającej kolonialnej Hawany, z Antyli do XIX-wiecznego andaluzyjskiego miasta Jerez, które dzięki eksportowi win do Anglii stało się legendarną kosmopolityczną enklawą. Taką drogę przebywa bohater tej książki, opowiadającej o sukcesach i rodzinnych intrygach, kopalniach srebra, winnicach, wspaniałych spodziewanej namiętności.

Jest rok 1953. Kilian porzuca ośnieżone góry hiszpańskiej prowincji Huesca, by wraz z bratem Jacobem wyprawić się na odległą, nieznaną i zmysłowo bujną wyspę Fernando Poo. W tej egzotycznej krainie oczekuje go ojciec, od lat zatrudniony na plantacji zwanej Sampaką, gdzie produkuje się cenione na całym świecie kakao.

Na ciepłej i wiecznie zielonej, wyspie bracia ciężko pracują na plantacji ale także także odkrywają kolonialną swobodę obyczajów, obcą szarej i sztywnej frankistowskiej Hiszpanii. Dowiadują się, co łączy, a co dzieli autochtonów i europejskich przybyszów, poznają przyjaźń, namiętność, miłość i nienawiść. Jeden z nich przekroczy wkrótce niewidzialną granicę zakazu i zakocha się bez pamięci w miejscowej dziewczynie. Ta miłość, wpisana w skomplikowany kontekst społeczny i historyczny, na zawsze zmieni stosunki między braćmi.
W roku 2003 Clarence, bratanica Kiliana i córka Jacoba, ciekawa przeszłości ich i rodziny, zagłębi się w trudne, dawno minione sprawy i ostatecznie wyjaśni tajemnicę.

Niezwykła historia o wielkiej mocy książek i prawdziwej miłości, porównywana do powieści Carlosa Ruiza Zafóna."Tęsknię za czasem, kiedy byliśmy panami życia", mówi, krzątając się po kuchni, Lola. Jej dawna egzystencja, pełna marzeń, poświęcona była książkom i dyskusjom w kawiarniach, leniwym sjestom i snuciu wizji lepszej Hiszpanii, która w tamtym okresie powoli uczyła się demokracji. Jednakże przyszedł rok 1936, rok wybuchu hiszpańskiej wojny domowej, i życie zamieniło się w walkę. Teraz, po piętnastu latach, Loli i jej mężowi Matíasowi pozostał jedynie mały antykwariat, na wpół ukryty w jednej ze starych madryckich dzielnic, i sprzedawanie przypadkowym klientom romansów i zapomnianych klasyków. To tutaj, w tej skromnej księgarence, pewnego popołudnia roku 1951 Lola pozna Alice, kobietę, która znalazła w literaturze sens istnienia. We dwie, czytając wspólnie jedną książkę, zabiorą nas do Anglii początków XX wieku, gdzie poznamy pewną dziewczynkę, dorastającą w nieświadomości, kim byli jej rodzice. Powieść Marian Izaguirre to hołd złożony lekturze, ale również opowieść o dwóch kobietach, które wiedzą o życiu zbyt dużo, by móc o tym mówić.Izaguirre przypomina, że w Europie, dziś pogrążonej w kryzysie ekonomicznym, politycznym i społecznym, kiedyś liczył się nie tylko rynek, i że Stary Kontynent, mimo targających nim krwawych konfliktów, był kontynentem kultury, czytelnictwa i humanizmu. Powieść Izaguirre to hołd oddany kulturze i ludziom, którym przyszło żyć w trudnych czasach wojen światowych oraz hiszpańskiej wojny domowej - w Anglii, Francji, Hiszpanii i nie tylko."Diario de noticias"

Niewiarygodna, lecz prawdziwa historia - gotowy scenariusz na film hollywoodzki" - Canal PlusCzy jest ktoś, kto miałby więcej do powiedzenia o woli życia, niż Angele Lieby?W przeddzień święta narodowego Francji Angele Lieby jedzie do jednego ze strasburskich szpitali ze straszną migreną. Jej stan się pogarsza i trzeba ją wprowadzić w śpiączkę farmakologiczną. Kilka dni później lekarze nie są w stanie jej wybudzić; mimo rozmaitych prób stymulacji Angele nie daje znaku życia. Jej mąż słyszy w końcu: "Trzeba odłączyć ją od urządzeń podtrzymujących życie". Jednak po jakimś czasie córka nieszczęsnej pacjentki dostrzega łzę w kąciku jej oka. Angele nie tylko żyje, ale pozostała świadoma tego, co się wokół niej dzieje! W tej książce opisała to niezwykłe doświadczenie - przeżycia kobiety uwięzionej we własnym ciele, która wszystko słyszy, odczuwa straszny ból fizyczny, przeżywa tortury psychiczne, ale niezdolna jest do jakiejkolwiek reakcji.Wielką zaletą książki jest styl: precyzyjny, reporterski, powściągliwy. Z pewnością przyczynił się do tego jej współautor, Hervé de Chalendar, dziennikarz, który jako pierwszy przedstawił w mediach poruszającą historię Angele Lieby, która ostatecznie wybudziła się ze śpiączki i dziś jej niesamowite doświadczenia są ważnym argumentem w dyskusji o opiece paliatywnej oraz o eutanazji.