Fedra Jeana Racine`a (1629-1699), szczytowe osiągnięcie artystyczne francuskiego klasyka, należy do największych dramatów w historii literatury.

Na polski przekładano ją dotąd zawsze wierszem 13-zgłoskowym. Nowy przekład Antoniego Libery - pisarza, tłumacza i reżysera - zrywa z tą tradycją na rzecz "szekspirowskiego" 11-zgłoskowca, wiersza bardziej dynamicznego i lepiej sprawdzającego się w teatrze.

Racine nigdy dotąd nie brzmiał po polsku tak jasno i czysto. To nowa lekcja przekładu otwiera ogromne pole do popisu dla ludzi teatru. Za sprawą takich właśnie nowatorskich tłumaczeń na Zachodzie (m.in. w Anglii, Szwecji i we Włoszech) Fedra na nowo zaczęła gromadzić na widowni nieprzebrane tłumy, a przedstawienia nie schodziły z afisza przez wiele miesięcy. Teraz i w Polsce dzieło to ma szanse stać się teatralnym szlagierem.

Filoktet to druga część trylogii trojańskiej i jedna z ostatnich tragedii Sofoklesa, wystawiona po raz pierwszy w 409 roku p.n.e., gdy autor miał około 87 lat. Mniej znana, cieszyła się jednak zawsze wielkim uznaniem retorów i poetów.Fabułę zaczerpnął autor z Iliady. Jest to historia właściciela łuku Heraklesa, legendarnego Filokteta, którego Grecy płynący na Troję chorego porzucili na bezludnej wyspie, a potem, kiedy stał się niezbędny, podstępem stamtąd zabrali. Temat ten podejmowali wcześniej Ajschylos iEurypides, ale ich dzieła się nie zachowały. Wersja Sofoklesa uchodziła za najdoskonalszą i wygrała w agonie tragicznym. Filoktet poruszający wciąż żywe kwestie, takie jak moralny wymiar uzasadnionego kłamstwa, psychologia tajnego agenta i odpowiedź na odwieczne pytanie, czy cel uświęca środki, brzmi jak współczesny thriller szpiegowski. Rzecz była dotychczas cztery razy tłumaczona na polski, ale nie doczekała się polskiej prapremiery. Być może nowatorski przekład Antoniego Libery - pisarza i reżysera - utoruje jej w końcu drogę na scenę.