Elżbieta od zawsze czuła, że żyje jedynie "dla kogoś", aby spełniać czyjeś potrzeby i wpasowywać się w cudzą wizję świata. Do jej codziennych smutków dokładają się nie tylko niedająca satysfakcji praca i problemy finansowe, ale również matka, o której miłość Elżbieta bezskutecznie walczy od dzieciństwa, oraz mąż, od lat nieprzejawiający chęci do pracy. Kto by pomyślał, że ucieczkę od problemów i samotności rozpocznie od przybrania apetycznego pseudonimu? Może dzięki temu zrozumie, że to już najwyższa pora, aby wyrzucić ze swojego życia wszystkie "może", "jeśli", "wydaje mi się", "raczej", "właściwie" i "gdyby", a zamiast nich wprowadzić więcej "na pewno", zdecydowanie" i "bez wątpienia".
Czy deficyt miłości można jakoś wypełnić? Oto słodko-gorzka opowieść o emocjonalnej pustce zafundowanej przez życie. Dokąd przed nią uciec? I czy to na pewno najlepsze rozwiązanie? Iwona Walczak snuje narrację melancholijną, ale nie ckliwą. Ku refleksji.

Agnieszka znalazła się na rozdrożu i wie, że musi cofnąć się o parę kroków, żeby zachować dystans do tego, co ją męczy. Dziewczyna postanawia dać sobie czas na przemyślenie wszystkiego i - zostawiwszy zdezorientowanego narzeczonego w Polsce - sama rusza w świat.
Początkowo celem jej podróży jest adres w Salonikach, zdobyty ze starych listów Greczynki Elle - przyjaciółki jej mamy z czasów studenckich - jednak droga prowadzi ją aż do zachwycających zakątków Wysp Maltańskich, gdzie trafia do niewielkiej rybackiej wioski Marsaxlokk.
Zdumiona Agnieszka przekonuje się, że w ogóle nie zna historii swojej rodziny, a poszukiwania Elle pomagają jej odkryć siebie i zrozumieć motywy postępowania matki.
Ogromny wpływ na dziewczynę mają spotkani w trasie ludzie i ich niezwykłe historie, a także urok miejsc, o których istnieniu nie miała dotąd pojęcia.