Pasjonująca opowieść o miłości, zdradzie i sekretach, którą można delektować się niczym wykwintnym winem.

Rodolfo Montero i jego prześliczna żona Solange wiodą cudowne życie, rozkoszując się artystycznym klimatem Paryża lat dwudziestych XX wieku. Wszystko się zmienia, kiedy umiera ojciec Rodolfo i mężczyzna musi zająć się prowadzeniem odziedziczonej winnicy w Hiszpanii. Rodzinna rezydencja Casa de la Loma wita małżeństwo przenikliwym chłodem. Dom jawi się Rodolfo jako niegościnna posiadłość, którą musi dzielić z bratem Dionisio. Okazuje się, że interes ojca niemal popadł w ruinę i powróciły niezażegnane kłótnie.

Przyzwyczajona do elegancji Solange nie może odnaleźć się w surowej rzeczywistości. Z czasem odkrywa, że czuje niebezpieczny pociąg do brata męża, który desperacko pragnie kogoś, kto przywróci mu chęć do życia. Pochłonięty interesami Rodolfo z początku nie zauważa, że między jego żoną i Dionisio nawiązała się nić porozumienia.
Czy mężczyzna odkryje, że o miłość i winnicę należy dbać z taką samą troską?

Autor przenosi czytelnika na dziewiętnastowieczne Karaiby. W malowniczy, a zarazem realistyczny sposób autorka ukazuje życie w tej bogatej hiszpańskiej kolonii, zarówno z punktu widzenia latyfundystów, jak i rdzennych mieszkańców wyspy. Jest to historia Valentiny, młodziutkiej hiszpańskiej służącej, która za namową swojego męża, marzącego o lepszym życiu, porzuca służbę w domu madryckich arystokratów i wsiada na statek mający zawieźć ich i wielu im podobnych emigrantów do Nowego Świata. Fabuła toczy się przez 20 lat, od 1858 roku, w którym Valentina i Gervasio postanawiają wyjechać. Wsiadając na statek nawet nie wyobrażają sobie, jaki czeka ich los.

Świetnie opowiedziana historia inteligentnej i dzielnej kobiety, której w epoce absolutnej władzy mężczyzn udaje się dojść do bardzo wysokiej pozycji społecznej i uzyskać szacunek tych, którzy pierwotnie gardzili nią, płacąc za jej usługi. Tłem historii są czasy kolonialne, stosunki między bogatymi właścicielami plantacji a niewolnikami. W Polsce mało wydano powieści opisujących ówczesne Karaiby. Egzotyczna atmosfera, a zarazem świetnie udokumentowane tło historyczne to zalety lektury, od której trudno oderwać oczy.

Hiszpania, 1950.Nastoletnie Nina, Julia, Lola oraz bliźniaczki Marta i Olga spędzają lato w surowej szkole z internatem prowadzonej przez zakonnice. Pewnej upalnej nocy niewinna zabawa wymyka im się spod kontroli. Jedna z dziewczynek zostaje wyrzucona z klasztoru bez słowa wyjaśnienia.Trzydzieści lat później Olga, znudzona żona bogatego lekarza, postanawia zaprosić dawne koleżanki na kolację do restauracji, którą właśnie otwiera jej siostra, wzięta autorka książek kucharskich. Podczas wspólnie spędzonego wieczoru kobiety zdają sobie sprawę, jak różnymi drogami plotło się ich życie. Przy jednym stole zasiadają świeżo upieczone babcie i przyszłe matki; kobiety, które wróżyły z dłoni Beatlesom i które pracowały nad uchwaloną właśnie ustawą rozwodową, pierwszy raz dającą Hiszpanom możliwość ucieczki od błędów przeszłości.W połowie życia to powieść o dojrzałości i sile wybaczenia, o wolności, miłości i przyjaźni w zmieniającym się społeczeństwie. To portret pokolenia, które dorastało w epoce frankistowskiego reżimu i wkroczyło w kiełkującą demokrację Hiszpanii lat 80.