Znani Sprawcy. wspominani i wspominający. w tej próbie opisania Ireny Kwiatkowskiej zostali ujawnieni. Na pewno nie wszyscy. Wszyscy jednak. podobnie jak publiczność. pozostają urzeczeni maestrią Pani Ireny. Poddają się niejednoznaczności postaci wykreowanych przez aktorkę. Rozśmieszeni. odkrywają po chwili nutę refleksji. naiwności dziecka. zderzoną z doświadczeniem. Wszyscy. którzy kiedykolwiek obcowali ze scenicznym wcieleniem Pani Ireny. ze zdziwieniem odkryli. że teksty przygotowane przez nią już nigdy nie dadzą się jednoznacznie zakwalifikować. Postacie komediowe - podobnie. Mimo że przypisana została do najtrudniejszego z teatralnych gatunków. często proponowała ukryte "drugie dno". Szablon w przypadku Ireny Kwiatkowskiej nie istniał.

W wieku siedemnastu lat zdecydowała, że nigdy nie będzie mieć dzieci. Nie chciała sławy, ale sława ją pociągała. Nawet, kiedy opiekowała się chorym mężem, w pokoju obok odbywały się próby.
Prywatnie - pełna sprzeczności. Manewrowała między domem a pracą, luksusem a skromnością, skupieniem a przygnębieniem. W wywiadach oszczędna, tajemnicza, skłonna do konfabulacji.Przyrzekła sobie, że jeśli nie zostanie artystką, to pójdzie do klasztoru.
Marcin Wilk jako pierwszy dotarł do nie publikowanych dotąd pamiętników artystki, dokumentów, listów oraz fotografii. Rozmawiał z osobami, które Irenę znały najlepiej - z bratanicą Krystyną, czy z wieloletnią gosposią Zofią. To pierwsza pełna biografia artystki.