Nieważne, jakie imiona nadała autorka bohaterom swojej opowieści. Tę historię - zapis bolesnych przeżyć, złudzeń, kłamstw i marzeń - czyta się jak przypowieść o ludzkim losie. Jak przykład i ostrzeżenie. Opisane tu "bezlitośnie" doświadczenie autorki jest nieszczęściem, które może dotknąć kogoś z nas, bo podlegamy przecież tej samej presji czasu, zbiorowej samotności, pokusie gonitwy za czymś nieosiągalnym. Nie każdy jednak, jak autorka, ma dość sił, by się z tego podnieść, mieć w sobie heroizm i odwagę myślenia o radykalnej zmianie życia, o jasnych chwilach następnych lat.