W badaniach procesu przejścia od PRL do III RP mało miejsca poświęca się legalistycznym aspektom transformacji ustrojowej. Już wówczas, w zmieniającej się jak w kalejdoskopie rzeczywistości lat 1989-1990, uwadze opinii publicznej uciekał ważny fakt: w Londynie wciąż istniał rząd RP na uchodźstwie, którego główną misją pozostawało zapewnienie - na podstawie kontrowersyjnej konstytucji kwietniowej z 1935 r. - ciągłości ustrojowej państwa polskiego.

W książce postanowiono bliżej przyjrzeć się tej niejednoznacznej perspektywie. Co przyniosła decyzja nowych władz polskich o oparciu się na konstytucji PRL w reformowaniu państwa? Dlaczego nie powrócono do konstytucji kwietniowej? Czy jej duch mógł zostać wskrzeszony po 55 latach? Jak wyglądało starcie idei pragmatyzmu, ciągłości i nowego otwarcia w myśleniu o demokratycznej Polsce? W jaki sposób to starcie wpływało na procesy przekształceniowe? To tylko niektóre z pytań stawianych przez autorów tej publikacji.