Byli szpiegami na usługach komunistów. Czy mogli jednocześnie być polskimi bohaterami?Infiltrowali wrogie struktury. Zdobywali bezcenne dane wywiadowcze. Wtapiali się w kapitalistyczne społeczeństwa, w niczym nie zdradzając swojego pochodzenia i prawdziwej profesji. Andrzej Czechowicz przeniknął do zespołu Radia Wolna Europa, zdobywając sławę "prawdziwego Hansa Klossa". Jan Kaszubowski bez mrugnięcia okiem zniszczył struktury Armii Krajowej, a w 1945 roku przeszedł pod skrzydła NKWD. Marian Zacharski wykradł z USA schematy najnowocześniejszych systemów zbrojeniowych i stał się żywą legendą wywiadu.Dwóch odważnych historyków Instytutu Pamięci Narodowej, Patryk Pleskot i Władysław Bułhak, rzuca światło na skrywane od lat tajemnice PRL-owskiego wywiadu. Szpiedzy PRL-u to pierwsza próba prześledzenia ściśle tajnego projektu szkolenia polskich agentów. "Nielegałowie" znani z serialu Zawód: Amerykanin istnieli w rzeczywistości. Także w tajnych służbach Bieruta, Gomułki i Gierka.Nieudacznicy czy asy wywiadu? Nieosądzeni zbrodniarze czy ludzie zasłużeni dla swojej ojczyzny? Najwyższa pora odkryć kim byli naprawdę.

PRL to także wywiad i kontrwywiad, tajni agenci, piękne kobiety, szpiegostwo militarne i przemysłowe. Czym naprawdę zajmowali się Ryszard Kukliński, Marian Zacharski, Tomasz Turowski i Jerzy Pawłowski? Jak wyglądała wymiana agentów na moście Glienicke? Na czym polegała operacja "Żelazo"?

Fragment ze wstępu: Podejmując próbę opisu roli wywiadu w systemie sprawowania władzy Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej, byłem świadom trudności, jakie napotkam, na które skazani są wszyscy piszący o wywiadzie. Są nimi z jednej strony reputacja wywiadu, często zasłużona, a z drugiej - tajność tej służby publicznej, która jest zapisana w jej tradycji. Tajność jest konstytuującą cechą wywiadu, wyróżniającą go spośród innych struktur bezpieczeństwa państwa, określającą jego relacje z innymi organami władzy państwowej. Wywiad to jedyna instytucja publiczna pozostająca z mocy prawa w strefie cienia, nietransparentna dla świata zewnętrznego, której zasady postępowania stoją w sprzeczności z wartościami wolnego świata. Tajnością objęte są zarówno metody pracy wywiadu, jego siły i środki, zadania, prowadzone operacje, jak też struktury wykonawcze i ich skład osobowy, a w szczególności personalia oficerów, sposoby ich rekrutacji do służby, ich szkolenie, metody werbowania tajnych współpracowników spośród obywateli obcych państw gotowych z różnych pobudek zdradzać własny kraj, na koniec zaś usytuowanie funkcjonariuszy wywiadu w instytucjach życia publicznego. Jest to świat, który z jednej strony budzi grozę, ale z drugiej fascynuje, w którym wywiad służy do cynicznego załatwiania interesów, a jego głównymi postaciami są bohaterowie lub zdrajcy kierujący się wzniosłymi ideami albo zwykłą chciwością. Wywiad musi być tajny. Pogląd ten wydają się podzielać wszyscy. Jego archiwa winny być zamknięte. Szanujące się wywiady zamykają swoje archiwa na wieki: brytyjski - na dwieście, polski - na siedemdziesiąt lat.

W 1960 roku Biuro Polityczne KC PZPR podjęło decyzję o super tajnej operacji wywiadu PRL. W jej ramach oficerowie wywiadu zabijali i dokonywali napadów na całym świecie, aby wzbogacić kasę resortu. Po kilkaset kilogramów złota wysłano na Zachód trzech braci Janoszów...