Imperium Osmańskie epoki Sulejmana Wspaniałego i Roksolany.

Mikael przypadkowo wikła się w grabież Rzymu przez wojska cesarza Karola V. Dręczy go poczucie winy, że wystąpił przeciwko władzy papieskiej. By odkupić swój udział w barbarzyńskim ataku, postanawia udać się na pielgrzymkę do Ziemi Świętej. W przebraniu udaje się do Wenecji, by tam wsiąść na statek. Podczas przeprawy przez morze wpada w ręce piratów i trafia do niewoli tureckiej, a potem na dwór sułtana Sulejmana Wspaniałego. Tutaj z pomocą przychodzi mu wiedza, którą w dzieciństwie zdobył od fińskiej znachorki. Wplątuje się w dworskie intrygi, przechodzi na islam, bierze udział w oblężeniu Wiednia przez wojska osmańskie, podróżuje po krajach muzułmańskich. Dane mu jest wreszcie poznać tajniki kobiecej duszy.

Burzliwe czasy reformacji, wojen chłopskich i inkwizycji.

Mikael, kilkuletni ubogi sierota z Abo, podczas najazdu Jutów na Finlandię traci dom i pozostałych krewnych. Rannego chłopca przyjmuje pod swój dach znachorka z rodu Karvajalka. Chłopiec poznaje tajniki zielarstwa, szybko uczy się czytać i wkrótce trafia do szkoły katedralnej. Kiedy Szwedzi napadają na Finlandię, Mikael musi uciekać z kraju. Przemierza Niemcy, Francję, Hiszpanię i Włochy, przeżywając wiele niebezpiecznych przygód. Staje się świadkiem i uczestnikiem historycznych wydarzeń wstrząsających XVI-wieczną Europą.

Szesnasty wiek to piąty tom zaplanowanej na 10 tytułów serii omawiającej historię Europy. Firmowaną przez Uniwersytet w Oxfordzie pracę zredagował Euan Cameron. W gronie jej autorów można znaleźć uznanych historyków anglosaskich. Wszyscy mogą poszczycić się bogatą listą publikacji i dużym doświadczeniem w przygotowywaniu syntez i podręczników. Założeniem Camerona było przydzielanie każdemu z autorów innego aspektu dziejów XVI wieku, a zarazem takie pokierowanie ich pracą, by poszczególne rozdziały uzupełniały się i nie powtarzały tych samych informacji. Jednocześnie zależało mu na przedstawieniu okresu zgodnie z najnowszymi trendami w historiografii. Chciał przezwyciężyć dawne mity i stereotypy oraz ukazać dzieje rejonów zazwyczaj pomijanych, jak choćby Europy Wschodniej i Środkowej. Pierwszą rzeczą, która narzuca się podczas lektury jest to, że autorzy nie omawiają historii epoki, nie referują faktów, ale bardziej przedstawiają teorie, modele i sposoby postrzegania dziejów. Co więcej, mimo starań redaktora, każdy z rozdziałów czyta się jak osobną pracę. Materiał podzielono rozsądnie i autorzy nie omawiają wielokroć tych samych faktów. Jednocześnie podejście do tematu i sposób przedstawiania informacji są tak odmienne, że nie sposób zapomnieć o różnicach.