Fascynująca książka pokazuje, jak przypadek i głupota decydowałyo wyniku słynnych bitew i mniej znanych potyczek -od Troi do Zatoki Perskiej."Durschmied widział więcej wojen niż jakikolwiek dowódca.""New York Times"Sednem wojny jest bitwa. Nie ma jednak żadnej żelaznej formuły,która pozwalałaby ją wygrać.Wielkie, doskonale uzbrojone armie nieraz ponosiły klęskę. O zwycięstwienie zawsze rozstrzygała siła ognia, talent dowódcy czy odwagażołnierzy. Los wielu bitew przesądziły czynniki nieprzewidywalne: inteligencjalub jej brak, nieoczekiwana brawura jednego człowieka lubczyjaś niekompetencja, a czasem kaprys pogody. Przypadek. W terminologiimilitarnej zjawisko to ma swoją nazwę: czynnik zwrotny.

Myśl niepodległościowa w Ameryce Południowej i Środkowej narodziła się w końcu XVIII w. Poprzedziły ją liczne bunty niewolników, wystąpienia ludowe i rebelie miejskie oraz rewolucyjno-niepodległościowe powstania zbrojne ogarniające kolonie hiszpańskie w latach 1780-1783. Ruchy te zostały brutalnie stłumione przez władze, nie osłabiły jednak tendencji niepodległościowych mieszkańców kolonii. Rządy hiszpańskie w koloniach amerykańskich budziły sprzeciw ludności tych krajów. Rządzili w nich wyłącznie urzędnicy przysłani z Hiszpanii, a prawa do głosu i udziału we władzy nie miała ani podbita i uciskana ludność indiańska, ani Hiszpanie urodzeni w Ameryce (Kreole). Krótka przerwa w latach 1804-1807, w trakcie której odnotowano tylko sporadyczne próby wystąpień niepodległościowych, była tylko przysłowiową "ciszą przed burzą". Przerwa ta została wykorzystana przez Wielką Brytanię do próby odebrania Hiszpanii jej południowoamerykańskich kolonii, czego najbardziej jaskrawym przykładem była brytyjska agresja na La Platę w latach 1806-07.Walki o Buenos Aires zapisały jedną z najbardziej heroicznych stron w historii Ameryki Łacińskiej. Ludność La Platy bez niczyjej pomocy pokonała liczne i doskonale wyszkolone siły inwazyjne w walkach ulicznych. Brytyjczycy byli zaskoczeni determinacją hiszpańskich kolonistów. Klęska inwazji zmusiła ich do zmiany dotychczasowej taktyki. Zamiast prowadzić działania bojowe z dala od kraju, zaczęli rekrutować młodych oficerów urodzonych w Ameryce Południowej, którzy mieli stanąć na czele insurekcji przeciwko władzy Hiszpanii i po zwycięstwie utworzyć nowe państwa nastawione przyjaźnie do Korony Brytyjskiej.

Książka ta opowiada o znakomitych strategiach militarnych i ich największych sukcesach, o dowódcach, którzy działali wbrew wszelkim regułom, a czasem dochodzi do wniosku, że najlepszą strategią jest po prostu odwór. Autor opisuje między innymi spektakularne oskrzydlenie rzymskiej armii, którego dokonał Hannibal w 216 roku p.n.e. pod Kannami, wbudzający strach pogrom wojsk chrześcijańskich pod Legnicą w 1241 roku, ryzykowne porwanie inkaskiego władcy, Atahualpy, przez Pizarra w roku 1532 i znakomitą kampanię dezinformacyjną, która pomogła aliantom odnieść sukces podczas lądowania w Normandii w roku 1944.

Pierwociny Europy wykuto na kowadle wojny (R.A.Brown). W średniowiecznych i nowożytnych kuźniach, korzystając ze starożytnych wzorców greckich i rzymskich, odlewano państwa, narody i społeczeństwa, wykuwano polityczną i religijna mapę Europy. Historycy brytyjscy, fińscy, francuscy, hiszpańscy, litewscy, niemieccy, polscy, serbscy, szwedzcy i węgierscy opisują jeden z najbardziej fundamentalnych problemów historii Europy: miejsca bitew i wojen w kształtowaniu tożsamości narodów naszego kontynentu. Przyglądają się samym bitwom, jak i ich późniejszym mitom, aż po dzień dzisiejszy. Polska bez Grunwaldu, a nawet Grecja i Europa bez Termopil mogłyby zapewne istnieć. Jednak nie sposób ich sobie wyobrazić bez mitu wojen grecko-perskich. Książka wciąga dosłownie od pierwszych zdań, zarazem zmusza do zastanowienia nad wartością pokoju i ceną wojny.