Simone de Beauvoir napisała w ciągu siedemnastu lat ponad trzysta listów do mieszkającego w Chicago amerykańskiego pisarza Nelsona Algrena. Był on obok Jeana Paula Sartre`a jednym z najważniejszych mężczyzn jej życia. Są to listy kobiety zakochanej, pełne miłosnych wyznań, które jednak nie znudzą nawet stroniących od nadmiaru sentymentalizmu czytelników. W listach tych obserwujemy wahania nastrojów, od euforycznego szczęścia do głębokiej chandry, ale uczuciem dominującym jest niezwykła radość życia. Autorka wielokrotnie powtarza, że nie potrafi pogodzić się z nieuchronnością śmierci: "Namiętnie kocham życie, nienawidzę myśli, że będę musiała umrzeć. A poza tym jestem strasznie zachłanna, chcę od życia wszystkiego, być kobietą, ale i mężczyzną, mieć wielu przyjaciół, ale i być sama, bardzo dużo pracować, pisać dobre książki, ale i podróżować, bawić się, być egoistką, ale i aniołem dobroci...".