PODGLĄD REKORDU W FORMACIE MARC21

KATALOG KSIĘGOZBIORU WYPOŻYCZALNI DLA DOROSŁYCH I MŁODZIEŻY

Przeszukiwanie katalogu po indeksie: 

Wyświetlonych zostanie max na stronie: 

opisów

               


Zapiski starego świntucha
LDR
 02991cam a2200217 i 4500
001
 n 20141017101905004535
005
 20231214120933.0
008
 141017s2013____pl_|||||_|||||000|||pol_d
020
_ _
 a 9788373924079
040
_ _
 a SOCH_SOM c SOCH_SOM
100
1 _
 a Bukowski, Charles d (1920-1994). 1 n 95101651
245
1 0
 a Zapiski starego świntucha / c Charles Bukowski ; przeł. Jacek Lachowski.
250
_ _
 a Wyd. 3.
260
_ _
 a Warszawa : b Oficyna Literacka Noir sur Blanc, c 2013.
300
_ _
 a 300, [3] s. ; c 17 cm.
655
_ 7
 a Powieść amerykańska y 20 w. 2 JHP BN
700
1 _
 a Lachowski, Jacek d (1966- ). e Tł. 1 n 97065768
920
_ _
 a 978-83-7392-407-9
970
_ _
 a Rodzaj osobistego pamiętnika, publikowanego w formie stałej rubryki na łamach jednego z kalifornijskich czasopism z lat 60. Autor ostro komentuje wydarzenia w polityce, z dużą wrażliwością reaguje na kwestie społeczne, w mocnych, niemal drastycznych, nie pozbawionych przy tym refleksji zdaniach opisuje własne życie i twórczość. nic wiec dziwnego, ze dla niektorych pisarzy, lacznie z astronomicznie impertynenckim Bukowskim, seks jest najoczywistsza tragikomedia. i jesli o nim pisze, to nie dlatego, ze jest przedmiotem mojej obsesji, lecz dlatego, ze to istna farsa, gdzie podczas antraktow mozna sobie poplakac w chusteczke. Boccaccio pisal takie rzeczy o wiele lepiej niz ja, ale on mial i dystans, i styl. ja wciaz jestem zbyt blisko tematu, by wyrazac sie przyzwoicie, a ludzie mysla, ze jestem po prostu sprosny. wiec jesli nie czytaliscie Boccaccia, to przecytajcie. fragment utworu. Charles Bukowski urodził się w 1920 roku w Andernach, w Niemczech. Miał trzy lata, gdy jego rodzice wyemigrowali do USA. Dorastał w ubogich, robotniczych dzielnicach Los Angeles, gdzie dobrze poznał smak niedostatku. Doświadczał go także i później. Pierwsze opowiadanie opublikował w roku 1944, lecz dopiero u schyłku lat pięćdziesiątych zyskał uznanie krytyki i czytelników, najpierw jako poeta, wkrótce także jako prozaik, uznawany za czołowego przedstawiciela beat generation. Długo musiał utrzymywać się z pracy fizycznej, dopiero w dwu ostatnich dekadach życia pisarstwo przynosiło mu spore dochody, które z upodobaniem trwonił na swe pozostałe pasje: kobiety, hazard i kolekcjonowanie płyt z muzyką klasyczną. Opublikował ponad trzydzieści książek: powieści, opowiadań, zbiorków poezji. Zmarł 9 marca 1994 roku w swoim domu w San Pedro, który jest dziś celem swoistych pielgrzymek wielbicieli jego niezwykłego talentu. Jego proza, jak stwierdził, zawierała wszystko: Coś dla rewolucjonistów, coś dla reakcjonistów, coś dla miłośników dramatu, nawet coś dla intelektualistów, a mimo to była zrozumiała . Dla klasy robotniczej zachodniego świata stała się nawet czymś w rodzaju Ewangelii. Słowem objawionym. Artur żmijewski. Elle , 1997, nr 7.
980
_ _
 a 821.111(73)-3