Książka ta powstała z dwóch zasadniczych powodów. Po pierwsze, by uzupełnić istniejące już relacje o Agnieszce Osieckiej o wspomnienia osób, które dotychczas nie wypowiadały się na jej temat. Po drugie, by zebrać w jednym miejscu wspomnienia o Agnieszce Osieckiej opublikowane w tytułach niestanowiących pozycji w całości poświęconych poetce i przez to nie zawsze oczywistych oraz dostępnych dla miłośników autorki "Szpetnych czterdziestoletnich". Takimi wspomnieniami są: fragmenty Lwów STS-u - autobiografii Jarosława Abramowa, fragmenty Uciekiniera - autobiografii Henryka Grynberga, fragment Niech żyje bal - autobiografii Maryli Rodowicz, fragment Cacka - autobiografii Krystyny Sienkiewicz, fragment Przedmowy do Agnieszki Osieckiej i Jeremiego Przybory listów na wyczerpanym papierze napisanej przez Magdę Umer, fragmenty Passy - wywiadu-rzeki z Danielem Passentem, fragment Końcówki - wywiadu-rzeki z Henrykiem Berezą; fragment dzienników Mieczysława F. Rakowskiego, fragment dzienników Krzysztofa Mętraka; poświęcone Agnieszce Osieckiej rozdziały z książek (zwykle wspomnieniowych lub autobiograficznych) Jerzego Urbana, Ryszarda Matuszewskiego, Ireny Szymańskiej, Janusza Andermana, Olgi Lipińskiej; artykuły Henryka Grynberga i Adama Michnika poświęcone Agnieszce Osieckiej i jej dziennikom; wypowiedzi na temat poetki udzielone w różnych mediach przez Włodzimierza Nahornego, Andrzeja Wróblewskiego, Jacka Kuronia, Juliana Włodarczyka, Jeremiego Przyborę, Franciszkę Leszczyńską i Wojciecha Młynarskiego oraz fragment z listu Marka Hłaski do Agnieszki Osieckiej.

Dotąd niepublikowana, napisana na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych, powieść Agnieszki Osieckiej. Jak zawsze osobista, jak nigdy aktualna. Jakby celowo miała się ukazać właśnie dziś. Fascynująca podróż śladami nieprzystosowanej do życia, antysystemowej, anarchicznej, a przede wszystkim żywiołowej (rzecznej, dorzecznej i niedorzecznej) bohaterki.
Marta mieszka w Cambridge w USA, realizuje się w pracy, nauce, poznaje ciekawych ludzi, sporo czasu spędza też nad rzeką, którą uwielbia. Z pozoru uosabia współczesną studentkę. Jednak nie - jest żebraczką i pamiętnikarką, która wyobraźnią tworzy własną ziemię niczyją, cokolwiek nierealną. Okalające Boston Rzeka Karola oraz tytułowa rzeka Neponset to naturalne granice jej osobliwego rezerwatu. To tu bohaterka Osieckiej nabawi się tej choroby, która potem naznaczy Elżbietę z Białej bluzki.
Marta kocha i nie jest kochana. Każdego dnia świat bombarduje ją wrażeniami i omamami, daje się jej we znaki. A ona - pozbawiona dystansu - grzęźnie, spala się, zatraca.